اگر امام جعفر صادق صاحب مذهب بوده فعلا این مذهب بحال خودش باقیمانده و یا خیر علت تغییر چه بوده ؟
الحمدلله، مفاهیمیکه در بین اقشار متوسط مسلمانان شایع است، اطلاق عنوان «جعفری» بر شیعه امامیه است به جهت اینکه آنان در فقه تابع مذهب امام جعفر صادق : هستند و فقه آنان به امام جعفر صادق نسبت داده شده است. اما وقتی به آثار و لوازم این عنوان به دقت نگاه میکنیم به جایی نمیرسیم! زیرا پیروان مذهب جعفری در حقیقت: تابع فقه مشهور امام جعفر صادق نیستند. یا تابع فقیهی نیستند که فقه جعفر را برایشان نقل کند. یا تابع فقهی نیستند که بر اساس نظریات امام جعفر پایه گذاری شده باشد. یا – حداقل – تابع فقهایی نیستند که در اغلب مسائل فقهی اتفاق نظر داشته باشند. به جای تبعیت از فقهی معلوم و مشخص که نسبت آن به امام جعفر مشهور باشد، میبینی که آنان عملاً در مسأله امامت نظرات مختلفی دارند و از چند فقیه با نظرات متفاوت تقلید میکنند. و میدانند که هر فقیهی مذهب خاص خودش را دارد. از نظر آنان هر کس از یکی از آنها تقلید از جهتی دیگر اهل تشیع در میانشان کتاب فقهی یا کتاب حدیثی که امام جعفر به دست خودش تألیف و نوشته باشد یا شاگردان نزدیک به او آن را جمع آوری کرده باشند، ندارند تا در موقع نیاز بدان مراجعه کنیم و مطمئن باشیم که مربوط به ایشان است. و هیچ مستندی که به آن فتوا دهند ندارند بجز روایاتی که صحتشان قطعی نیست، تازه به صراحت از آنها ایراد میگیرند و از آنها مشکوک اند! نزد شیعه کتابی در فقه که امام جعفر صادق: خودش آن را نوشته باشد یا شاگردانش تدوین کرده باشند و مردم تا امروز آن را به کار ببرند موجود نیست همچنان که عادت بقیة فقهاء مذاهب این چنین بوده است. و آنچه که به امام جعفر در فقه نسبت داده شده صدها سال بعد از وفاتش نوشته شده و سند صحیحی ندارد که به آن اعتماد کنیم. حقایقی که روشن است اما از ذهن عوام شیعه پنهان است، این است که جعفر صادق :– یا هر کدام از دوازده امام – نه در فقه و نه در حدیث کتابی تألیف نکرده اند! بر عکس ائمه چهار مذهب و دیگران، که هر کدام هم در فقه و هم در حدیث کتاب تألیف کرده اند. امام ابوحنیفه نعمان بن ثابت : برای ما در حدیث «المسند» به جا گذاشته. و در فقه او هم شاگردان مستقیمش مانند ابویوسف و محمد بن حسن شیبانی به تدوین و نقل آن همت گماشته اند. امام مالک بن انس : به قلم خودش «موطأ» در فقه و حدیث به جا گذاشت. امام شافعی : «المسند» در حدیث، و «الأم» در فقه به جا گذاشت. و او با کتاب (الرسالة) بانی و مؤسس علم اصول فقه محسوب میشود و این اولین کتابی بود که در اسلام در این باب تالیف شده است. و امام احمد بن حنبل شیبانی :، «مسندش در حدیث مثل آتش بر روی عَلَم میدرخشد. و فقهش هم، محفوظ و مدّون است». و از مشهورترین شاگردانش، آنهایی که فقهش را تدوین کرده اند، امام خلال : میباشد. حتی امام زید بن علی : فقه مدون و کتاب مسند در حدیث دارد. بجز جعفر بن محمد، صادق! که نه در حدیث و نه در فقه کتابی ندارد که خودش نوشته باشد یا شاگردانش آن را جمع آوری کرده باشند. و شیعه هیچ مسندی از امام جعفر ندارند که به آن فتوا دهند. بجز روایاتی که صحیح بودنشان برای آنها هم قطعی نیست و تازه به صراحت از آن روایات ایراد میگیرند و در آنها شک دارند. و روایاتی که به امام جعفر نسبت داده شده با فاصله زمانی زیادی تدوین شده اند. قدیمیترین کتاب حدیثی که به صورت ابواب فقهی نوشته شده و نزد امامیه معتمد و معتبر است و امروزه در دست میباشد، کتاب «فروع الکافی» اثر کلینی (متوفی سال 329 هـ .ق) میباشد. یعنی (180) سال بعد از وفات امام جعفر صادق! سپس بعد از کلینی، محمد بن علی بابویه قمی (متوفی سال 381 هـ. ق) کتاب «فقیه من لا یحضره الفقیه» نوشته است. یعنی بیش از (230) سال بعد از جعفر صادق!! به کتاب" افسانه مذهب جعفری" نوشته " دکتر طه حامد دلیمی " مراجعه کنید. که در سایت عقیده (Aqeedeh.Com) یا نوار اسلام(Islamtape.Com) موجود است. والله اعلم وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت IslamPP.Com
| 
