اینجانب ---- 25 ساله از ایران و متاهل هستم حدود 4 سال پیش ازدواج کردم وفورا باردار شدم چون با شوهرم از نظر اخلاقی اون اوایل با هم تفاهم نداشتیم ووضعیت اقتصادی بدی داشتیم من جنینی را که در شکم داشتم وحدود 7 هفته و 5 روزش بود از بین بردم از اون وقت تا حالا خیلی عذاب وجدان دارم توروخدا به من بگید چیکار کنم تا کمی از بار گناهم کاسته شود وحکم این کار من چیه ومن برای تلافی چیکار باید بکنم؟
الحمدلله، سقط جنین دو حالت دارد: 1- اگر سقط بعد از چهار ماهگی ( یعنی 120 روز دقیق از شکل گیری جنین) باشد، در اینصورت سقط آن جنین به هر علتی باشد، چه سالم باشد و چه ناقص حرام و گناهی بزرگ است شبیه به قتل. 2- اما اگر قبل از چهار ماهگی باشد یعنی هنوز روح در جسم جنین دمیده نشده است، در اینصورت چنانکه جنین مرضی لاعلاج بگیرد و یا خطر مرگ مادر را تهدید کند، سقط آن جایز است. شیخ سعد الحمید گوید:"در مورد سقط جنین، برخی از علما با در نظر گرفتن شروط زیر آنرا جایز دانسته اند: 1- اولا نباید روح در جنین دمیده شده باشد، یعنی سقط باید قبل از چهار ماهگی آن باشد. 2- بایستی در سقط جنین ضرورتی باشد؛ مانند خلقت ناقص یا مرضهای لاعلاج یا خطری که جان مادر را تهدید نماید. و البته باز هم افضل آنست که انسان به خدا توکل کند و بر آن صبر نماید."(یعنی در غیر ضرورت به هیج وجه جایز نیست حتی قبل از چهار ماهگی)(منبع: الإسلام سؤال وجواب) اما اگر چهار ماه از شکل گیری جنین گذشت سقط جنین فقط در یک حالت جایز است و آنهم خطر مرگ برای مادر: ( زیرا طبق حدیث صحیح بعد از 120 روز روح در جنین دمیده میشود و لذا یک انسان جاندار به حساب میاید) "چنانکه جنین ناقصی بر آن صد و بیست روز بگذرد و روح در وی دمیده شود، در اینصورت سقط آن به هر دلیلی ولو نقص جسمی جنین جایز نیست، مگر اینکه حیات مادر را به خطر بیاندازد، زیرا جنین بعد از آن زمان در او روح دمیده می شود و او دیگر صاحب نفس مستقلی است، و لازمست که از او صیانت و محافظت شود، حال آن جنین سالم باشد یا دارای آفات و امراضی باشد، یا اینکه به مصیبتی گرفتار شود و فرق نمی کند که امید بهبودی در او یافت شود یا خیر، زیرا الله سبحانه و تعالی برای هر خلقتی حکمتی قرار داده است که مردم از آن بی خبرند و الله تعالی آگاهتر است که چه چیزی به مصلحت خلقش است، چنانکه می فرماید: : ( ألا یعلم من خلق وهو اللطیف الخبیر ) الملک/14 یعنی: آیا آن کسی که موجودات را آفریده از حال آنها آگاه نیست؟! در حالی که او (از اسرار دقیق) باخبر و آگاه است!"( من کتاب أحکام الجنین فی الفقه الإسلامی لعمر بن محمد بن إبراهیم غانم) بنابراین اگر پزشک تشخیص بدون خطایی دهد؛ که جنین دارای مرض تالاسمی است، بنا به فتوای برخی از علما جایز است که قبل از چهارماهگی جنین را سقط کرد ولی بعد از چهار ماهگی به هیج وجه جایز نیست مگر خطر مرگ برای مادر باشد. والله اعلم اما در مورد اسقاط جنین بصورت عمد بعد از 120 روز، در واقع 3 چیز بر قاتل (چه پدر و چه مادر) واجب است: توبه، دیه، و کفاره؛ - دیه آن یک غَرّة (یعنی کمترین دیه) میباشد که برابر است با نیم یک دهم دیه مرد و یا برابر با 5 شتر، و از آنجاییکه دیه مرد در این زمان تقریبا مساوی با 4.25 کیلو گرم طلای خالص میباشد پس نیم یک دهم این مقدار برابر است با 212.5 گرم و یا برابر آن مقدار واحد پول هر کشوری که باشد، و این مبلغ بایست به میراثبر جنین داده شود بصورتیکه قاتل جنین (چه پدر و چه مادر) حقی در آن میراث نخواهد داشت. - و در خصوص کفاره؛ علمای شافعیه و حنابله آنرا واجب می دانند و حنفیه و مالکیه مستحب می دانند.و کفاره قتل برابر است با آزاد کردن برده ای است، اگر برده نداشت دو ماه پشت سرهم روزه بگیرد. ابن قدامه می گوید: اگر زن حامله ای دوایی بنوشد تا جنین خود را سقط نماید ؛ پس باید دیه یک برده را بپردازد و نیز برده ای را آزاد کند و من در این جمله اختلافی بین علما نمی بینم مگر کسانیکه قائل بر اینند که لازم نیست برده ای را آزاد کند( یعنی کفره لازم نیست و فقط باید دیه را بپردازد) و این بخاطر آنست که جنین را با دست خود سقط نموده است.و از دیه چیزی سهم او نمی شود برای اینکه قاتل از مقتول ارث نمی برد و بایستی به سایر وارثانش پرداخته شود و نیز یک برده را بعنوان کفاره آزاد کند. "المغنی" (8/327). و نیز می گوید: و اگر جماعتی به زنی آسیب برسانند و باعث سقط جنین وی شوند، پس باید بصورت مشترک با هم دیه بپردازند ولی بر هر یک کفاره ای واجب می گردد همانند زمانیکه جماعتی یک شخص را به قتل می رسانند. و اگر دو جنین داشت بر هر جنین دیه ای واجب می گردد به ازای هر جنین یک کفاره نیز واجیب می گردد ( بر هرکدام از ضاربین) "المغنی" (8/326). و هر گاه دو نفر باهم باعث سقط شدند؛ مانند مادر که خواستار سقط جنین شده و کسیکه در سقط مستقیما به وی کمک کرده مانند پزشک ، شکی نیست که هر دوتای آنها در گناه این جریمه شریکند. ولی علما در اینکه کدامیک از آن دو باید تاوان و غرامت بدهند( کفاره یا دیه بپردازد) اختلاف دارند.ولی صواب اینست که کفاره و دیه بر کسی است که مستقیما باعث سقط شده است ( یعنی پزشک). زیرا قاتل حقیقی اوست و این مذهب امام احمد رحمه الله است.( "مطالب أولی النهی" (6/50 .( ولی بعضی از علمای شافعیه گفته اند که ضامن و مسئول، مادر است و او باید غرامت بپردازد. "أسنی المطالب" (4/39). شیخ ابن عثیمین رحمه الله قول اول را راجح می دانند. (یعنی بر شخصی که مستقیما باعث سقط شده است؛ منظور پزشک است.) " اما اگر سقط جنین قبل از چهار ماهگی (120 روز) باشد؛ هیئت دائمی افتای علما در این مورد چنین حکم کرده اند: 1- در مرحله اول یعنی مدت چهل روز اول، اسقاط جنین جایز نیست؛ مگر برای دفع ضرر یا تحقق مصلحت شرعی؛ که پزشکان متخصص آن را تأیید کرده باشند و در تحقیق مصلحت شرعی، علمای شریعت آن را تأیید کرده باشند. اما اسقاط جنین در این مدت به خاطر مسائل تربیتی و خانوادگی یا مشکلات اقتصادی، تکالیف زندگی و تعلیم و آموزش و یا اکتفا به فرزندانی که دارند، جایز نیست. 2- اسقاط حمل، وقتی که به صورت خون بسته یا تکه گوشتی در آمده است جایز نیست مگر آنکه کمیته ای پزشکی و مورد اعتماد تأیید کند که وجود حمل برای سلامت مادر خطرناک است، در این صورت اسقاط آن جایز است اما باید از همه وسایل و امکانات برای جلوگیری از آن خطرها استفاده شود، اگر جواب نداد در نهایت اقدام به اسقاط نمایند." منبع: (اللجنة الدائمة للبحوث العلمیة و الافتاء،من کتاب(الفتاوی المتعلقة بالطب...)ص(280)). اما اگر جنین به چهار ماه نرسیده بود و سقط کنند، در اینصورت بر سقط کفاره و دیه ای نیست ولی بخاطر این امر دچار گناه بزرگی شده است مگر عذری موجه برای آن داشته باشد مانند اینکه موجب مرگ مادر شده باشد یا اینکه پزشکان متخصص گفته باشند که جنین دارای بیماری مثلا شبیه تالاسمی است. و شخص باید از درگاه الهی توبه کند و به رحمت او نا امید نگردد. والله اعلم وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت IslamPP.Com
| 
