آیا جایز است که بر انگشتر خود لفظ جلاله را حک کنم؟
الحمدلله،
ایرادی ندارد که مردان انگشتر نقره یا سایر فلزات بجز طلا به دست کنند، و ایرادی ندارد که بر آن لفظ جلاله الله و شبیه آنرا حک کنند، از انس بن مالک رضی الله عنه روایت است که گفت : «أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ اتَّخَذَ خَاتَمًا مِنْ فِضَّةٍ ، وَنَقَشَ فِیهِ "مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ" وَقَالَ : إِنِّی اتَّخَذْتُ خَاتَمًا مِنْ وَرِقٍ ، وَنَقَشْتُ فِیهِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ ، فَلا یَنْقُشَنَّ أَحَدٌ عَلَی نَقْشِهِ» بخاری (5877) ومسلم (2092).
یعنی : « رسول الله صلی الله علیه وسلم انگشتری نقره ای ساخت و برآن لفظ «محمد رسول الله» را منقَّش نمود و فرمود: «من انگشتری نقره ای ساختم وبر آن، لفظ «محمد رسول الله» را منقّش نمودم. پس هیچ کس نباید نقشی مانند نقش انگشتر من بسازد».
این حدیث دلالت بر جواز منقوش نمودن لفظ جلاله بر انگشتر دارد، «و اگر پیامبر صلی الله علیه وسلم نهی کردند از اینکه کسی مثل نقش انگشتر او را حک کند به این دلیل است چون اسم و صفت اوست، .. و آن علامت و نشانه ایشان است تا از دیگران متمایز شود، اگر قرار باشد هر فردی نقش (محمد رسول الله) را بر انگشتر خود حک کند، در آنصورت این هدف حاصل نمی شد» بنقل از "فتح الباری" حافظ ابن حجر .
از بسیاری از سلف صالح نقل شده که آنها عبارات و الفاظی که مشتمل بر لفظ جلاله است بر انگشتر خود حک کرده اند، حافظ ابن حجر در "فتح الباری" بعضی از آنها را ذکر کرده است، چنانکه گفته : «ابن ابی شبیه در "المصنف" از ابن عمر روایت کرده که او بر انگشتر خود عبارت « عَبْد اللَّه بْن عُمر» حک کرده بود .. و باز از حذیفه و ابو عبیده روایت کرده که آنها بر انگشتر خود لفظ «الحمد لله» حک کردند، و علی لفظ « اللَّه الْمَلِک » و ابراهیم نخعی لفظ « بِاَللَّهِ » و مسروق لفظ « بِسْمِ اللَّه » و ابوجعفر باقر لفظ « الْعِزَّة لِلَّهِ » حک کردند، و از حسن و حسین روایت کرده که آنها حک کردن لفظ «الله» بر انگشتر را بلامانع می دانستند. نووی گفته : این رأی جمهور است، ولی از ابن سیرین و بعضی از اهل علم نقل شده که آنها اینرا مکروه می دانستند. ولی ابن ابی شیبه با سند صحیح از ابن سیرین نقل کرده که او حک کردن لفظ « حَسْبِی اللَّه » و مثل آنرا بر انگشتر مرد بدون ایراد می دانست، و این دلالت می کند که ابن سیرین آنرا مکروه نمی دانسته است، و البته می توان (بین این دو نقل مختلف از ابن سیرین) را اینگونه جمع بست که : زمانی مکروه دانسته که فرد جنب و حائض آنرا در انگشت گذاشته باشد و یا شخص با آن دست استنجاء کند، ولی هرگاه از این موارد امین باشد جایز است، پس کراهت آن نه به دلیل این الفاظ بلکه بخاطر چیزی است که ممکن است بر آن وارد آید، والله اعلم».
ضمنا باید توجه داشت که هرگاه شخص به محل قضای حاجت رفت، نباید با خود نوشتهای که در آیات قرآن نوشته شده است، همراه داشته نباشد، و اگر آیات قرآن نبود اما مشتمل بر الفاظ مقدسی مثل لفظ جلاله بود باز شایسته نیست با آن وارد آن محل شود، البته حدیثی در این باره روایت شده که : پیامبر صلی الله علیه وسلم هنگام ورود به دستشویی انگشترش را بیرون می‌آورد. ابوداود (19)، ترمذی (1746)، نسایی (8/178)، ابن ماجه (1/110)، حاکم (1/187) و بیهقی (1/95) و ابن‌قیم در تهذیب السنن (1/26-31) حدیث را ضعیف دانسته است، همینطور علامه البانی در ضعیف الجامع الصغیر ( 4390 ).
علامه ابن عثیمین می گوید : « کسانی که حدیث را صحیح دانسته یا آن را حسن دانسته‌اند (مثل ترمذی وحاکم) قائل به کراهت هستند. و کسانی که آن را صحیح ندانسته‌اند قائل به عدم کراهت هستند، ولی بهتر است با اشیایی که ذکری بر آنها نوشته شده، وارد نشود برخلاف قرآن که با آن نباید وارد دستشویی شد. (شرح الممتع1/60).
و بعضی از علما گفته اند که اگر آن چیزی که ذکر خدا بر آن نوشته یا حک شده مخفی و پنهان شود، در اینصورت ورود به چنین مکانهایی (مانند توالت و حمام) ایرادی ندارد.
امام ابن قدامه از امام احمد نقل می کند که گفته: «اگر انگشتری بر آن اسم الله تعالی حک شده باشد، در کف دست قراربگیرد (و پوشیده شود) و بعد داخل خلاء شد». و عکرمه و اسحاق و ابن مسیب و حسن بصری و ابن سیرین هم به آن رخصت داده اند.. و باز ابن قدامه از امام احمد نقل می کند که گفته: در مورد مردی که وارد خلاء می شود و چندین درهم همراه دارد؛ امیدوارم که ایرادی نداشته باشد». المغنی (1/124) .
در مورد گردنبند به فتوای (7211) مراجعه کنید.
منبع : سایت (الإسلام سؤال وجواب).
والله اعلم
وصلی الله علی نبینا محمد وعلی اله وصحبه وسلم
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com
