|
الحمدلله،
اقوال علمای معاصر درباره روش مذکور در سوال مابین جواز و تحریم و توقف است (یعنی عده ای آنرا جایز، و عده ای حرام، و بعضی توقف کردند)، و از جمله کسانی که در حکم آن توقف کرده؛ جناب علامه عبد العزیز ابن باز رحمه الله است، ولی رأی جمهور علمای معاصر را ترجیح دادیم، لکن با شروطی :
1- نیاز ضروری ؛ مثلا بارداری زن از طریق طبیعی ممکن نباشد.
2- پزشک معالج گمان غالب داشته باشد که از انجام این عملیات ضرری حاصل نمی شود.
3- مجالی برای اختلاط و بهم خوردگی نسب ها نباشد.
حکم این روش شبیه حکم روش (IVF) است که در آن نطفه مرد و تخمک همسرش را خارج رحم در محیط آزمایشگاه لقاح می دهند، سپس آنرا به رحم زن بازمی گردانند (تزریق می کنند)، پس راجح جواز آنست، بشرطیکه مقید به شروط مذکور باشد.
منبع : " مجلة الدعوة " العدد 1796 ص 20.
توجه : از جمله شروطی که علماء جواز (IVF) را مقید به رعایت آن کرده اند، بصورت زیر است :
1- نیاز مبرم به انجام این روش؛ و بچه دار نشدن به مدت یک و دو سال عذر نیست که زوجین بخواهند بعد ازاین مدت به این روش پناه ببرند، بلکه صبر کنند چه بسا الله متعال بزودی برای آنها فرجی حاصل نمود بدون آنکه به حرامی گرفتار آیند.
2- با وجود بودن زن، زن نباید عورت خود را برای مردان ظاهر کند.
3- شوهر نمی تواند خودارضائی کند، بلکه می تواند با استمتاع از همسرش منی انزال کند.
4- باقی مانده تخمک و اسپرم های زوجین نباید در فریزر نگهداری شوند، به این قصد که در آینده یا موعد دیگری بکارگرفته شوند، و نباید در لقاح تاخیری انجام گیرد، بلکه بلافاصله اقدام شود، زیرا این احتمال می رود که با نمونه های دیگر قاطی شوند و برای زوج دیگری بکاربرده شوند.
5- تخمک باید متعلق به همسر باشد، و اسپرم متعلق به شوهر باشد، و جنین لقاح یافته در رحم همسر کاشت شود، جز این جایز نیست.
6- باید به کادر مسئول این عملیات اطمینان کامل وجود داشته باشند که امانتداری را حفظ کنند.
برای توضیحات بیشتر به فتوای (2290) و (2289) و (6033) مراجعه کنید.
منبع : سایت (الإسلام سؤال وجواب).
والله اعلم
وصلی الله علی نبینا محمد وعلی اله وصحبه وسلم
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com | 
